Nasasaktan ako para sa mga taong nagmamahal pero hindi kayang masuklian yung binibigay nilang pagmamahal. Nasasaktan ako para sa mga taong pilit na pinapasaya ang iba kahit na ang kasiyahan din nila mismo ang nakasangla. Nasasaktan ako para sa mga taong nag-aalay ng kanilang luha sa taong hindi man lang napapansin na nasasaktan na sila. Oo, nasasaktan ako. Bakit? Kasi pakiramdam ko, kung sino pa ang mas maraming ibinigay, siya pa ang hindi pinili. Siya pa ang iniwang nag-iisa. Pakiramdam ko, kung sino pa ang mas karapat-dapat sila pa ang mas binabalewala.
Nakakapagtaka diba? Why are we
always doing wrong things to the right person? Dahil ba love is blind? Pero
hindi ako naniniwala na bulag ang pag-ibig.
Sabi nga sa
isang quote:
“Love is not blind because it sees but it
doesn’t mind.”
Hindi ka bulag. Hindi iyon ang
dahilan kung bakit hindi mo siya nakikita. Siguro, malabo lang talaga ang mata
mo, manhid ka lang talaga, tanga ka lang talaga o baka naman nagmadali ka.
Minsan kailangan mong bigyan ng
pagkakataon ang ibang tao. Meron kang binibigyan ng second, third, fourth and
hundred chances pero yung taong laging nandyan sa tabi mo kapag lumuluha’t
nasasaktan ka hindi mo man lang mabigyan ng first chance.
FIRST CHANCE. Unang pagkakataon
lang yan. Malay mo mas worth it siya kaysa dun sa taong akala mo ay MEANT TO BE
sa’yo. Malay mo sakaniya mo matagpuan ang HAPPINESS. Nagtake-risk ka nga dun sa
taong nanakit sayo eh. Bakit hindi mo subukang bigyan ng pansin ang taong
pinipilit na mapasaya ka?
Tumingin ka sa paligid mo. Be
sensitive. Huwag kang manhid. I-appreciate mo yung taong nagbibigay ng effort
niya just to make you smile. Give him/her a chance.
1 comments:
Yeah :(
Post a Comment